Een aantal van onze logopedisten zijn opgeleid voor stottertherapie. Zij behandelen kinderen en volwassenen volgens de DCM methode en volgens het Lidcombe programma en staan geregistreerd in het stotterregister van de NVLF.
Stotteren is een spraakstoornis waarbij de spraakbeweging niet vloeiend verloopt.
Klanken of lettergrepen worden herhaald of verlengd. Soms worden ze er met veel spanning uit geperst. Daarnaast kunnen zich begeleidende symptomen voordoen, zoals bijvoorbeeld meebewegingen in het gezicht en van lichaamsdelen, verstoring van de adem, transpireren en spanning. Naast deze zichtbare en hoorbare symptomen zijn er ook verborgen symptomen. Vermijden van situaties, bepaalde woorden of klanken omzeilen, gebrek aan zelfvertrouwen en angst om te spreken zijn hier voorbeelden van.
Stotteren kan de communicatie ernstig verstoren. Over de oorzaak van stotteren zijn in de loop der tijd verschillende theorieën beschreven. Vroeger dacht men dat stotteren vooral aangeleerd gedrag was. Tegenwoordig wordt stotteren gezien als een aanleg tot ontregeling van de spraakmotorische processen. Dit zijn ademhaling, stemgeving en articulatie. Emoties en gedachten rond het spreken, alsook omgevingsfactoren zijn hierop van invloed.
Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de twee en zeven jaar, maar het kan zich ook op latere leeftijd, bijvoorbeeld tijdens de puberteit, ontwikkelen. Bij een grote groep kinderen gaat stotteren vanzelf over, maar bij sommige kinderen is er stottertherapie nodig door een logopedist of stottertherapeut. Het is dan belangrijk om snel met therapie te beginnen. Dit verhoogt de kans op herstel.
Wilt u graag weten of er logopedie nodig is omdat u zich zorgen maakt? Dan kunt u via onderstaande knop de screeninglijst voor stotteren invullen.
